De loketten van Afrika - Column
In eerdere afleveringen schreef ik over onze voorbereidingen voor ons vertrek naar Malawi. Na ruim anderhalf jaar voorbereiding konden we dan eindelijk vertrekken. De limieten van de bagagevoorschriften van de internationale luchtvaart tartend checkten we in op de luchthaven: vijf grote koffers als ruimbagage, drie kleine koffers en nog wat losse handtassen als handbagage. Daarnaast hadden we nog een kinderwagen, die mocht ook mee.
Na een voorspoedige maar vermoeiende reis landden we in Malawi. We hadden een online visum gekocht, dus we verwachtten niet veel vertraging bij de douane. De werkelijkheid bleek iets gecompliceerder te liggen. Het bleek namelijk dat we inderdaad betaald hadden voor ons visum, maar dat moest nog overgenomen worden in ons paspoort. We kwamen in een kleine hal met zes loketten. Ik zal ze voor het verhaal een nummer geven, maar in de werkelijkheid was er geen naam of nummer te bekennen. Bij loket 6, niet naast maar achter loket 5, moesten we in de rij gaan staan om onze paspoorten in te leveren. Gelukkig kregen we voorrang omdat we met een baby reisden, die op dat moment ook begon te huilen. We mochten onze paspoorten meteen afgeven, een behulpzame beambte zou het voor ons gaan regelen. Ondertussen stroomde de wachtruimte voor de loketten meer dan vol. Het werd steeds onduidelijker waar de rijen stonden. Verschillende keren zagen we iemand met onze paspoorten lopen: van loket 6 naar loket 3, en via loket 1 naar loket 4 en weer terug naar 6. Na ruim een lange tijd wachten kwam iemand met onze paspoorten naar buiten. Hij legde ze bij loket 1 neer en wenkte naar ons dat we ze daar op konden halen. Bij het loket aangekomen bleek er echter dat het visum er daar pas ingezet werd. Wat er daarvoor geregeld was, bleef onduidelijk. Alles moest er met pen in geschreven worden. Met Afrikaanse logica schreef één persoon in een stuk of zes paspoorten tegelijk. Na nog eens een kwartier wachten waarin er zorgvuldig werd gepend, gecontroleerd, bediscussieerd, en weer verder gepend, kregen we dan eindelijk onze paspoorten terug. Opgelucht wilden we langs de douane het kapotte draaipoortje doorlopen. Maar dat was niet de bedoeling! We moesten nu naar loket 2, waar ons visum nogmaals zou worden gecontroleerd en er een officiële stempel in geplaatst zou worden. Toen was ik het echt zat. We stonden al bijna twee uur te wachten, en we waren moe. Ik deed mijn beklag bij iemand die hoger in rang leek te zijn. Het hele spel begon weer van voren af aan. Ze nam onze paspoorten mee en ging er mee langs loket 6, 1, 4 en 3. Na nog eens een hele tijd wachten kwam ze aangesloft. Het was gelukt, we mochten door. Eindelijk waren we officieel in Malawi! Snel vertrokken we naar ons nieuwe huis. Na een prachtige welkomstceremonie doken we zo snel mogelijk ons bed in. We droomden over vliegtuigen, koffers en … loketten!