Muisjes op een stokje - Column
Een ander land heeft andere eetgewoonten. Zo ook Malawi. Een Malawiër eet het liefste ‘nsima’: een dikke maïspap. Van maïsmeel en water wordt pap gekookt, het liefst boven een houtvuurtje tussen drie grote stenen. Tijdens het koken moet men flink roeren, er mogen geen klonten ontstaan! Hoe gladder de pap, hoe beter hij wordt gewaardeerd. De kleverige pap heeft een structuur van dikke pudding.
Met de hand draait men een balletje van de nsima die samen met wat saus wordt gegeten. De nsima zelf heeft niet veel smaak, de saus is daarentegen erg smaakvol. De Nederlandse keuken is meestal erg zout ten opzichte van andere landen, maar in Malawi is men ook dol op zout! Zo dol zelfs dat ze regelmatig een natte vinger in de zoutpot steken…
Van kinds af aan wordt ons geleerd om gevarieerd te eten. Dat is in Malawi echter een uitdaging. Het liefst eet men drie keer per dag nsima. Daarbij wordt in verhouding erg weinig groente gegeten. Dat wat wij in Nederland één portie groente noemen wordt in Malawi gedeeld met 4 of 5 personen. Ook de groenten die in Malawi gegeten worden zijn anders dan wat wij in Nederland kennen. Men is dol op mosterdblad en ‘rape’; een soort boerenkool. Tijdens de maisteelt worden ook vaak pompoenen aangeplant. De pompoen zelf wordt lang niet altijd gegeten, het blad ervan vind men veel lekkerder.
Vlees is echt een luxe product. Op het platteland eet men vooral kip, maar zeker niet dagelijks. Van de kip gaat niets verloren, alles wordt, op de veren na, gegeten: de kop, de poten, darmen, alles! Af en toe wordt er een geit of een varken geslacht, maar weinig mensen kunnen zich dat veroorloven. De slagers hangen het karkas gewoon op in hun kraam, de klanten mogen aanwijzen welk stukje ze willen.
Verassend genoeg wordt er ook veel vis gekweekt. Malawiërs zijn dol op vis, overal wordt vis verkocht! Meestal gewoon open en bloot op een tafel onder een afdakje tegen de zon. Vrijwel nooit wordt de vis gekoeld bewaard, dat is niet te betalen. Veel mensen drogen hun vis, aan een lijn in de schaduw of gewoon aan de buitenspiegel van een minibus.
Een andere typische Malawische delicatesse wordt ook aan de kant van de weg verkocht: muizen. Met vijf of zes aan een stokje geregen worden ze langzaam boven een kolenvuur gegaard. De geur die daar afkomt is weerzinwekkend, maar sommigen beweren dat het best lekker is. Muizen eten vaak alleen planten en insecten, dus feitelijk zou er niet veel mis mee moeten zijn…
Wij laten de geroosterde muizen nog even aan ons voorbij gaan, zongedroogde vis en kippenkoppen laten we ook liever liggen voor de liefhebbers. Grappig genoeg eten we in Malawi nog veel Hollandser dan we in Nederland deden: aardappels met groente en wat vlees. Dat blijkt het makkelijkste te zijn en dat is ook meestal goed beschikbaar. Zo hebben we de Hollandse keuken herontdekt – in Malawi! Hoe leuk is dat!?