Op avontuur naar de stad - Column

Eén keer in de week gaan we om boodschappen naar de stad. Hoewel dat maar 25 kilometer rijden is, doen we er wel drie kwartier over. Elke keer rit naar de stad is weer een avontuur!

Eerst moeten we over een stuk onverharde weg. Die is al een tijd niet onderhouden, dus moeten we voorzichtig rijden voor alle kuilen die er in zitten. Het is een weg waarvan wij zouden denken dat hij alleen geschikt is voor grote auto’s met vierwielaandrijving, maar het is bijzonder om te zien wat voor diversiteit aan auto’s en vrachtauto’s er nog over rijd. Daarnaast rijden ook best veel fietsen. Wie dacht dat er alleen in Nederland gefietst wordt heeft het mis: op het platteland van Malawi is een fiets de ultieme vorm van vooruitgang, letterlijk en figuurlijk. Ze worden alleen wel wat anders gebruikt, vaak worden er enorme ladingen houtskool op vervoerd. Overal zie je mannen vanaf het platteland zakken met houtskool richting de stad brengen.

Als we op de verharde weg aankomen zijn er nog veel meer fietsers te zien. Meestal lopend, omdat hun fiets zo vol geladen is dat ze er zelf niet meer op passen. Langs de kant van de weg wordt van alles verkocht. Gereedschap, planken, hout, meubels, grafkisten, complete kozijnen, betonnen ornamenten, de gekste dingen zie je langs komen. Prachtig om te zien dat vrijwel alles van hout of metaal ter plekke wordt gemaakt. Natuurlijk is er ook veel eten te koop: groente, fruit, maar ook vis en vlees. Met een beetje geluk hangt dat in de schaduw, maar dat is lang niet altijd zo. Ik vroeg eens iemand hoe ze dat nu toch konden eten met al die vliegen die er op zitten. Lachend vertelde hij dat ik vooral uit moest kijken als er géén vliegen op zaten, want als zelfs die het niet lusten…

In de stad zien we weer andere dingen. Weinig mensen hebben een eigen auto, dus maakt iedereen gebruik van minibusjes. Dat zijn vaak gammele busjes waar heel veel mensen in zitten, en één persoon die uit het raam hangt om al roepend nog meer passagiers te ronselen. De passagiers van de minibusjes hebben uiteraard ook bagage mee. Dat gaat bovenop het dak, of wordt op een ander willekeurig punt aan de bus bevestigd. Een matras aan de ruitenwisser van de achterruit, een touw met vissen aan de buitenspiegels, hier kijkt men nergens meer van op. Tussen de bagage is ook regelmatig levende have te vinden mee: kippen en geiten worden gewoon tussen de bagage vastgebonden. Net als de fietsen worden ook de auto’s hier op andere manieren gebruikt. De lokale visboer heeft zijn vis gewoon los in de kofferbak liggen en de eierboer heeft naast een stapel eieren ook enkele tientallen kippen in zijn auto. Ideaal zo’n mobiele marktkraam!

In Nederland ging ik niet graag naar de winkel, maar hier in Malawi is alleen de rit al een echt avontuur! We genieten van al die nieuwe indrukken. Maar wanneer we bedenken dat veel van die voor ons bijzondere dingen die we zien voortkomen uit bittere armoede, beseffen we des te meer hoe gezegend we in Nederland zijn met onze welvaart!